Iets minder dan 2000 jaar geleden leefde er een man in Israël, die wist dat hij binnenkort zou sterven. Heel zijn leven had hem naar dat moment geleid, waarin hij zijn lot zou vervullen. Hij zou de oude profetieën in vervulling doen gaan, zoals hij al vele profetieën had vervuld. Maar daarvoor moest hij het grootste offer geven dat een mens kan geven: zijn eigen leven.
Pasen staat weer voor de deur, het feest waar we vieren dat Jezus de dood overwint en opstaat uit het graf. Iedereen kent het verhaal. Maar zou Jezus ook geweten hebben wat hem te wachten stond? Wist hij hoe zijn stervensproces in zijn werk zou gaan, en wat er daarna precies zou gebeuren? Zou hij geweten hebben dat er een moment zou komen waarin God hem compleet verlaten had, terwijl hij daar aan het kruis hangt? De Britse letterkundige G.K. Chesterton schrijft hierover dat Jezus zelf even atheïst werd aan het kruis, omdat hij de aanwezigheid van God niet langer voelde (Vader, vader, waarom heeft u mij verlaten?).
Pasen is een tijd waarin we de opstanding van Jezus herdenken, waardoor we makkelijk kunnen vergeten hoeveel lijden vooraf ging aan de opstanding. Pasen is dan ook een bespiegeling op het lijden dat het leven kenmerkt. Het leven heeft soms hele donkere zware peioden, waarin het voelt alsof we getest worden. Jezus wist dat als geen ander. In zijn allerzwaarste moment, juist wanneer hij God het meest nodig had, verliet God hem ook nog eens. Toch blijft hij tot het laatste moment liefdevol en betrokken. In de Bijbel kunnen we lezen dat hij zelfs aan het kruis hangend nog liefdevolle woorden overheeft voor zijn moeder en leerling, en voor de crimineel die naast hem hangt. Dat is tegelijkertijd ook een herinnering: zelfs als we door een moeilijke tijd gaan, kunnen we er nog zijn voor onze omgeving.
Pasen is echter meer dan alleen een lijdensverhaal. Jezus sterft. Wat gebeurde daar precies? Na de woorden ‘het is volbracht’ gezegd te hebben, buigt hij zijn hoofd en geeft de geest. Maar dat was niet het einde van het avontuur. In zekere zin was dat pas het begin. Jezus daalt neer in het dodenrijk, en verkondigt daar ook zijn boodschap van genade en vergeving, zodat zelfs de doden bevrijd worden. Na drie dagen staat hij weer op.
De wederopstanding is een bekend thema in de verschillende religies en mythen van de wereld. Het is het verhaal van de held die naar de dodenwereld gaat om daar iets te leren of ontdekken. Hierbij kunnen we denken aan het Griekse verhaal van Orpheus, maar ook Gandalf in de populaire trilogie ‘The Lord of the Rings’ is hier een voorbeeld van. Jezus is ook zo’n held. Zijn nederdaling in de onderwereld staat symbool voor de moeilijke tijden waar we allemaal weleens doorheen moeten.
We gaan allemaal weleens door een zware periode, waarin het voelt alsof we door het lijden heen een diepere laag van het bestaan ontdekken. Vaak zijn dit de meest leerzame momenten, de momenten waardoor we echt groeien. Symbolisch gezien bevinden we ons dan even in de onderwereld, maar we zijn daar niet voor niets. We zijn daar om iets te leren van het leven, om wijzer weer terug te keren uit het dodenrijk, net zoals een feniks na zijn dood weer uit de as oprijst. Jezus’ opstanding herinnert ons eraan dat het mogelijk is om over de duisternis die in ons leven heerst te triomferen, dat het mogelijk is om sterker uit zware en uitdagende tijden te komen.
Heb jij een voorbeeld van een moeilijke periode waar je wijzer/sterker van bent geworden? Zit je nu in zo’n periode? Wie of wat helpt je daarbij?
Tweewekelijks een inspirerende overdenking in je mailbox?
Met bijpassende reflectievragen om zelf mee aan de slag te kunnen. Meld je hieronder aan. ⬇️
