Het is dinsdagavond als ik me begeef in de kelders van Gist. Vandaag staat de vijfde avond van het programma ‘Hoe verlies je je leven’ op het programma. Tijdens deze avonden ervaren we door een ritueel de waarde van het opzij zetten van je eigen ego. Je leven verliezen is het leven winnen. Vandaag is het ritueel ‘voeten wassen’, en heel eerlijk: ik zie er tegenop.
Na een ontvangst met koffie en thee begeven we ons naar de kelder. We hebben afgesproken dat we daar in principe stil zijn. Ik merk dat het fijn is om niet te hoeven praten, om even geen small talk te hebben, om ruimte te maken voor de stilte. Ik neem plaats op een stoel in de kring en laat mijn gedachten zakken. Dat gaat bijna letterlijk door de opwarm-oefening waarin we alles even van ons lijf afschudden.
Wanneer we weer zitten vertelt Maarten meer over het ritueel van voeten wassen en de betekenis daarachter. Hij leest een deel uit Johannes 13 voor, waarin Jezus de voeten van zijn leerlingen wast. Dan klinkt het nummer ‘Heal’ van Tom Odell. Ik voel me geraakt door de woorden en het beeld van het water in het midden van de kring.
Vervolgens is het tijd voor het ritueel. Ik trek mijn schoenen uit. Dat voelt al als een stukje van mijn ego dat ik afleg. Maarten knielt en spreekt uit dat hij mij ‘van harte wil dienen’. Dan wast hij mijn voeten. Dat voelt wat onwennig en ongemakkelijk, maar vooral ook bijzonder. Ik bedank hem, en noem hem ‘mijn vriend’. Vervolgens was ik Mettes voeten, en zo gaan we de kring door. Het beeld van iemand die knielt bij de voeten van een ander raakt me. Zo moet het ongeveer gegaan zijn, Jezus die knielde en de voeten van zijn leerlingen wast. Nederig. Dienend. En ook, of misschien vooral: ontvankelijk voor zorg en liefde.
Ongemakkelijk en kwetsbaar, dat was het. Maar vooral ook bijzonder en waardevol. Ik koester de avond als een moment waarop ik Jezus even in de ogen keek. Alsof hij liefdevol fluisterde:
‘Zie je dit? Voel je dit? Dit wil ik voor jou doen.’
Ben je benieuwd naar de avonden? Je kunt nog een avond bijwonen. Aanmelden kan hier. Hopelijk tot dan!
Over Rachel: “Ik houd van mooie zonsondergangen, kamperen en lachen tot ik buikpijn heb. Verder houd ik ervan om mijn gedachten over God, geloven en alles daaromheen op papier te zetten en geniet ik ook erg van goede, oprechte gesprekken. Dat vind ik het mooie aan Holy Hub: dat er ruimte is voor zingeving en reflectie in een stad die steeds sneller draait.“
Wil je verder lezen?
Tweewekelijks een inspirerende overdenking in je mailbox?
Met bijpassende reflectievragen om zelf mee aan de slag te kunnen. Meld je hieronder aan. ⬇️