We kunnen niet zonder verbeeldingskracht. Verbeeldingskracht is het vermogen om iets voor te stellen dat er nog niet is. Het biedt een meer open blik op de wereld, en meer alternatieven voor de toekomst. Naarmate een abstract idee wordt verbeeld, tot leven komt, komt het vanzelf ook dichterbij. Dat is de kracht van verbeelding.
“Verbeelding is belangrijker dan kennis”, zei Albert Einstein dan ook. “Want kennis is beperkt, terwijl verbeelding de hele wereld omvat”. Hoe kunnen we die verbeeldingskracht vaker inzetten?
Verbeeldingskracht begint met verwondering. Waarom is iets zoals het is? En zou dat ook anders kunnen? Maar verwonderen we ons nog wel? “De meeste mensen zouden de tuin van Eden niet herkennen als ze er dwars doorheen liepen”, aldus kunstenaar David Hockney. “De wereld is mooi, zo mooi, maar je moet goed kijken om de schoonheid te zien.”
Hoe kunnen we ons blijven verwonderen?
George Simmel beschreef in 1903 in Die Grosstädte und das Geistesleben het leven van de – toen – moderne stedeling, in vergelijking met mensen van het veel rustiger platteland.
Soms zie je dat verschil nog steeds bij toeristen op de Dam of bij het Centraal Station. Mensen die stad niet gewend zijn, kijken verwonderd om zich heen naar alles wat er te zien is: de hectiek, de mogelijkheden, de mensen.
Mensen die in de stad wonen of werken, zijn dat allang gewend. Ze gedragen zich blasé, zegt Simmel. Ze kunnen niet anders dan alle wonderen van de stad negeren. Zoveel langdurige overprikkeling zou onze zintuigen overuren laten maken. Dus zetten we een masker op van onverschilligheid.
Maar missen we dan niet ook een hele hoop van wat het leven in de stad zo bijzonder maakt? De onverwachte ontmoetingen. Natuur temidden van de bakstenen. De grachten en architectuur. Als er geen verwondering is, wordt alles al gauw eentonig.
Foto: Jasper Doest
Corona schopte ons dagelijks leven in de war. Opeens was er niets meer om een masker voor op te zetten. We zaten binnen; buiten waren de straten leeg. In die rust begonnen we veel meer op te merken. Een Vlaardingse fotograaf en zijn gezin raakten bevriend met twee duiven op hun balkon. Hij schoot er een wonderlijke, komische serie van. “Door de lockdown werden we gedwongen het kleine te gaan waarderen” zei hij daarover.
Hoe doen we dat nu het ‘gewone’ leven weer teruggekeerd is? Kunnen we ons blijven verwonderen over de wereld om ons heen? De kracht van verbeelding Of gaat ons masker weer op?
Is je nieuwsgierigheid gewekt? 😉
In de komende weken gaan we op zoek naar de kracht van verbeelding. Dat doen we met events, zoals ons breakfast op donderdag 30 september, livesessies op Instagram, interviews, en een e-book waarmee je zelf aan de slag kunt.
Heb je zelf een tof idee? Laat het ons weten!
Wil je verder lezen?
Elke zondag een inspirerende overdenking in je mailbox?
Met bijpassende reflectievragen om zelf mee aan de slag te kunnen. Meld je hieronder aan. ⬇️