Diep van binnen weet je soms al dat je een verkeerde keuze hebt gemaakt. Je voelt dat het niet goed zit, maar opgeven – dat doe je toch niet? Gewoon volhouden, hop, schouders eronder zetten. Kiezen op elkaar, dan is het zo voorbij. Maar is volhouden wel echt beter dan stoppen?
Verkeerde afslag
Een aantal jaar geleden deed ik de PABO. In het begin was ik erg enthousiast: het gevoel iets te doen wat er écht toe deed, in tegenstelling tot de eindeloze theorieën uit mijn universitaire bachelor. Maar langzamerhand verdronk ik in het verplichte instrument spelen en dinosaurussen kleien, en bleek ik ook helemaal geen geduld te hebben voor vijfentwintig kleuters.
Een toekomst als juf zat er niet in voor mij. Maar intussen was ik ook al bijna aan het einde van de studie: zonde om te stoppen toch?
De sunk-cost fallacy
Een typisch geval van de sunk-cost fallacy: de denkfout van de verloren kosten. Het is precies dat wat stoppen met iets zo lastig maakt, zegt psycholoog Alan Bernstein. Je denkt terug aan alle tijd of geld die je al in een beslissing gestopt hebt. Al die tijd studeren op de PABO, de jaren die je samen bent met je partner die je ongelukkig maakt, of de 20 euro entree tot het event waar je geen zin in hebt.
Je blik op de toekomst
Een denkfout, de sunk-cost fallacy, want dat geld of die tijd krijg je toch niet meer terug. Of je er nu wel of niet mee stopt, dat maakt voor het verleden niet meer uit. Beter kun je kijken naar de toekomst. Wat levert je keuze je op?
In het geval van een studiekeuze of baan, kan stoppen met wat je aan het doen bent je juist een hoop ruimte geven. Ruimte om na te denken wat je dan wél zou willen doen, om nieuwe dingen uit te proberen en connecties op te bouwen. Stoppen met een relatie waarin je je niet fijn voelt, geeft je de mogelijkheid om een ander te leren kennen die je wel gelukkig maakt.
Niet meer achterom kijken
Dat doe je niet halfslachtig, volgens Bernstein. Stoppen doe je door de knoop door te hakken, nieuwe doelen te stellen en de oude helemaal los te laten. Een andere weg inslaan, en niet meer achterom kijken. Maar vooruit dus, met je blik op de toekomst.
Voor mij persoonlijk: stoppen met de PABO gaf me ruimte voor reflectie. Wat vond ik eigenlijk wél leuk? De PABO bleek niet alleen maar ellende: informatie op een aantrekkelijke manier verpakken paste wel bij mij. Ik kreeg de tijd om dat in de praktijk uit te proberen in een vrijwilligersfunctie als contentmaker. En het klassenmanagement en het dinosaurussen kleien – het is beter dat ik daar mee gestopt ben. 😉
Waar zou jij mee willen stoppen?
Een jaar corona heeft dat wat vanzelfsprekend leek op losse schroeven gezet. En toch is de reflex om de draad weer op te pakken. Tijdens dit ontbijt genieten we van de mogelijkheid om weer samen te komen om zo maar een vreemde te ontmoeten, en tegelijkertijd staan we stil bij de prangende vraag ‘in hoeverre willen we terug naar normaal?’ Of beter gezegd: Hoe willen we opnieuw beginnen? Lees meer over ons Holy Hub Breakfast.
Wil je verder lezen?
Elke zondag een inspirerende overdenking in je mailbox?
Met bijpassende reflectievragen om zelf mee aan de slag te kunnen. Meld je hieronder aan. ⬇️